Mrak novogodišnje noći

Scenario: Saša Hajduković
Uloge: Dragana Marić, Nikola Đorđević, Anja Stanić, Ljubiša Savanović, Aleksandar Blanić, Nataša Ivančević
Žanr: drama
Trajanje: 90 min
Proizvodnja: Republika Srpska, BiH, 2009.

Debitantsko ostvarenje Saše Hajdukovića, 32. Decembar, sačinjeno je od tri nelinearno ispričane priče koje se prepliću u banjalučkoj novogodišnjoj noći. U fokusu svake nalaze se različiti muško-ženski parovi, koji su međusobno povezani što rodbinski što poslovno, i čija sudbina je takva da za njih Nova godina (i njena simbolika  kao nečeg novog što dolazi) jednostavno ne postoji.

I dok su muškarci ili izraženi nasilni negativci ili se pretvaraju u ubice, sa druge strane – ženski likovi su svi odreda žrtve, i završiće ili mrtve ili emocionalno obogaljene za svagda.

Problem nastaje kada ova slika uroni u stereotip. Žene će ili patiti ili voditi površne priče o modi, dok su muškarci manje više ukalupljeni u tipove poput sitnog bahatog mafijaša (Piksi) ili beslovesnog Balkanca (Ljubo). Scenario mahom izgleda kao da nije prošao dalje od prve ruke: melodramski zapleti koji čine okosnicu sve tri priče su pomalo pregaženi, i lako skreću u patetiku.

Isto je i sa označavanjem likova – kao kada se Ljubo do besvesti prska dezodoransom -  ili korišćenjem folk muzike koju ovde slušaju svi: folk u svojim različitim oblicima postaje soundtrack propasti, što je već pomalo opšte mesto. Takođe, režija Saše Hajdukovića previše insistira na krupnim planovima i kameri iz ruke, a na momente se čini kao i da izbegava da nam pokaže malo više od grada u kom se film dešava.

Međutim, ono gde leži vrednost 32. decembra je pre svega gluma. Mladi ansambl banjalučkog Narodnog pozorišta se dosta dobro snašao ispred kamere, evidentno uložio puno energije u svoje glumačke zadatke, te je oživeo i približio publici povremeno stereotipne ili slabo razrađene likove. Među njima se izdvaja svedena a opet emotivna izvedba Nikoline Đorđević (Ljubica), kao i Ljubiša Savanović koji sa osećajem za meru tumači karikaturu odvratne balkanske strvine i uspeva da ga učini komičnim ali nikako i simpatičnim.

Pre svega zbog odlične glume, uprkos povremenim previše uprošćenim momentima, i pojedinim tehničkim problemima (zvuk na početku filma je skoro neraspoznatljiv), 32. decembar, prebacuje rampu i ostvaruje emocionalni impakt, i na kraju ispada vrlo prijatno filmsko iznenađenje.