Lepota poroka

Naslov originala: The Look of Love
Scenario: Matt Greenhalgh
Uloge: Steve Coogan, Imogen Poots, Anna Friel, Tamsin Egerton
Žanr: Biografski/Komedija
Trajanje: 101 minut
Produkcija: Velika Britanija, 2013.

Kreativno tumačenje istorijskih činjenica, ironični otklon prema materiji i kvazi-dokumentarni pristup snimanju biografija već nam je poznat način rada rediteljsko-glumačkog tima Winterbottom-Coogan. Ukratko, ako ste voleli 24 Hour Party People volećete i Lice ljubavi, a ako ne, sve osobine koje je ovaj prvi film imao prisutne su i u ovom novom: epizodno pripovedanje bez nekog vidljivog fokusa, tendenciozno preskakanje nekih bitnih događaja, a isticanje nekih naizgled manje bitnih, brzo i ponekad konfuzno skakanje sa događaja na događaj i isto tako brzo pojavljivanje a zatim i nestajanje velikog broja likova.

Iako film pokriva gotovo ceo život engleskog kralja erotike, Pola Rejmonda (Coogan), dramaturšku okosnicu čine njegov odnos sa voljenom a netalentovanom i nesrećnom ćerkom Debi (Poots) i ljubavna veza i zajedničko građenje porno imperije sa glamur modelom a kasnije uspešnom erotskom kolumnistkinjom Fionom Ričmond (Egerton). Mnogi zameraju Winterbottomu naizgled površan pristup teškim događajima nečijeg života, ali pažljivom posmatraču neće promaći kakve su prave emocije na prvi pogled egocentričnog, pompeznog i samozadovoljnog biznismena, niti kako se i zašto stvari razvijaju tako kako se razvijaju. Winterbottom ume da preciznim kadridanjem skrene pažnju na ono što se dešava u mislima njegovih junaka, ispod raskošne i raskalašne površine kokainskih žurki i striptiz predstava.

Da li je to zbog simpatičnosti Stevea Coogana, ili Winterbottom zaista podržava delatnost nedavno preminulog pornografskog mogula, tek može se steći utisak da je ova industrija prikazana previše toplo. Neizbežno je poređenje sa Formanovim delom Narod protiv Larija Flinta, koje je i provokativnije, i surovije, i ima izraženiji stav. Lice ljubavi se, recimo, ne zadržava previše na sudskim procesima i konstantnom osudom konzervatiovnog britanskog društva, sa kojima se Rejmond suočavao, već i to predstavlja kao neminovan deo biznisa koji je izgradio, kao nešto što on prihvata sa humorom i ume da iskoristi u sopstvenu korist. Dakle, uprkos neospornoj tragičnosti određenih događaja iz Rejmondovog života, krajnji proizvod je prilično vedar i zabavan, koji ne krije mane ovog čoveka, ali ga predstavlja bez osude.