Kratak, ali besmislen susret

Naslov originala: Nights in Rodanthe
Scenario: Ann Peacock, John Romano
Uloge: Richard Gere, Diane Lane, Christoper Meloni, Scot Glenn, Viola Davis
Žanr: melodrama
Proizvodnja: SAD, 2008.
Trajanje: 97 min.

Adrienne (Diane Lane) je majka dvoje djece pred razvodom, jer ju je muž (Christoper Meloni) prevario i ostavio, a sada bi da se vrati. Ona odlazi u viktorijansku kuću u Rodanteu da bi o svemu razmislila. Kuća je zapravo hotel u vlasništvu njene najbolje prijateljice, u kojoj Adrienne treba da ugosti jedinog gosta, dr Paula Flannera (Richard Gere).

Flanner je došao u „prekrasnu“ nedođiju ne bi li pobijedio grižu savjesti i ubijedio mještanina (odličan Scot Glenn) da nije kriv za smrt njegove žene. Adrienne pomaže dr Flanneru da shvati kako je griža savjesti preduslov za empatiju, zbog čijeg je nedostatka Flanner izgubio i kontakt sa sinom.

Flanner joj, pak, pomaže da shvati da je zbog lošeg braka izgubila kontakt sa sobom. Naravno, oni se zaljube, prvi strasni poljubac desi se u naletu uragana, ali ljubav pomogne da se pobjedi i elementarna nepogoda!

Osim što je osnovni zaplet predvidljiv, predvidljivi su i svi sporedni rukavci filma. Emocionalni odnosi sa djecom, etički izbori na kraju, flešbekovi postprodukcijski izmijenjenih svjetlosnih štimunga, blago erotske scene u pretapanjima i predvidljivi dijalozi, sveamerička vašarska zabava u čast pobjede nad uraganom.

Opšta mjesta su neprebrojiva, na čelu sa opštim mjestom da su Richard Gere i Diane Lane zgodan par. To je još upečatljivije ako ste gledali Nevernu ženu Adriana Lynea, američki rimejk odličnog filma Claude Chabrola. Tamo se njih dvoje vole, ali im predvidljivost srednjeklasnog životnog miljea urušava strasna avantura u vidu konkretne smetnje, konkretne veze, konkretnog odnosa i osvete nad trećim akterom.

E, u ovaj neuspješnoj filmskoj adaptaciji američkog bestseler pisca Nicolasa Sparksa (Poruka u boci, Beležnica), problem je što je to treće oličeno u opštoj amorfnosti.

Ovde nije u pitanju preljuba poput one koja se dešava Streepovoj iz Eastwoodovih Mostova okruga Medison. Iako oba filma zastupaju identičnu ideju da i ljudi u „najboljim“ godinama imaju pravo na ljubav. Priča ne posjeduje ni hemiju antologijske melodrame Kratak susret Davida Leana u kojoj je izvor dramskog ili potresnog upravo nedonošenje odluke, a u slavu ljubavi.

Problem Noći u Rodanteu je nedostatak suštinskog zapleta između njih dvoje - jer sve su smetnje tek natuknice koje ih previše ne opterećuju. Oni odluke donose lako i nekako na brzinu, očekivano. A to u melodrami nije poželjno.

Koji su, onda, razlozi za gledanje dugometražnog debija Georgea C. Wolfea kada sličnim sadržajima obiluje TV Hallmark? Dobra volja za poštovanje melodrame kao metažanra, razumijevanje konvencionalnih zapleta za porodična gledanja, apel ženskoj publici za identifikaciju sa glavnom junakinjom, „politički korektan film“ u kojem je pravo na odluku, bez obzira na višestručku tragičnost ispravan potez u skladu sa samim sobom.

Citraću na kraju moju baku koja je govorila da u svakom filmu ima nešto lijepo. Lijepi predjeli, kostim, muzika, lijepi glumci... Uz ogradu da su na kraju i Richard i Diane mnogo bolji od ovog filma, jer njihova sugestivnost uspijeva da se suprotstavi većini klišea ovog filma. Gledajući njih dvoje, iznova shvatate šta holivudsku zvijezdu čini zvijezdom.

A moja baka je zato i išla u bioskop. Da bi gledala holivudske zvijezde.

Ostale kritike sa Cinemanije 08:

• TRKA SMRTI – Paul W.S. Anderson
• LJUBAV U BARSELONI – Woody Allen
• ZRNO UTEHE – Marc Forster
• GOSPODARI RATA – Peter Chan
• POD BUDNIM OKOM – D.J. Caruso
• NIKAD NE ODUSTAJ – Jeff Wadlow
• SHINE A LIGHT - Martin Scorsese
• PRAVIČNO UBISTVO – John Avnet
• HELLBOY II: THE GOLDEN ARMY - Guillermo del Toro
• ANANAS EKSPRES – David Gordon Green