Horor sveta i kamere

U duhu prošlogodišnjeg otvaranja premijerom Brižni baštovan, i ovogodišnji Londonski filmski festival je otpočeo filmom sa afričkom tematikom, ovog puta britanskog režisera Kevina MacDonalada. The Last King of Scotland se bavi problemom autoritativnih režima iz perspektive fiktivnog škotskog lekara koji se zatiče u Ugandi tokom vladavine Idi Amina. Celokupni seting je snimljen na autentičnim lokacijama, a blagi humor koji uvodi u problematiku (i horor)celokupne naracije predstavlja zajednički momenat sa filmom Bamako, takođe prikazanom u kategoriji gala premijera, o suđenju svetskoj banci i MMF-u na Maliju.

Pun sjaj crvenog tepiha je, međutim, pripao ni manje ni više nego gotovo zaboravljenom Emiliju Estevezu, koji se ovog puta vratio na velika holivudska vrata u ulozi režisera. Bobby, sa impresivnim kastingom koji (između ostalih) obuhvata Anthony Hopkinsa, Demi Moore, Sharon Stone i Elijah Wood daje socijalno-politički pregled Amerike u momentu atentata na Roberta F. Kennedyja. Ne bez uspeha, ovaj film je snimljen iz perspektive različitih karaktera koji su se zatekli u losanđeleskom hotelu „Ambasador“, na samom mestu atentata, baš u datom momentu. Bez sumnje, jak kandidat za sledećeg Oskara.

Od velikih holivudskih blokbastera prikazali su se i Stranger than Fiction, zanimljiva komedija Marca Forstera, sa Emmom Thompson i Dustinom Hoffmanom u pratećim ulogama, Little Children Todda Fielda, sa najnovijom Kate Winslet u ulozi super-mame iz Bostona, kao i Hollywoodland Allena Coultera sa odličnom glumom Adriena Brodyja, Diane Lane i Bena Afflecka, film o misterioznoj smrti „originalnog“ televizijskog Supermena – George Reevesa. Vredi pomenuti i američko-britansku koprodukciju novog filma Richarda Linklatera Fast Food Nation’ u kojem pored Bruce Willisa igra i Avril Lavigne, nekadašnja pop-zvezda a sada glumica u usponu.

Domaća, britanska produkcija je ove godine uspela da zasija debitantskim ostvarenjem Andree Arnold Red Road, filmom koji je i nagrađen za najinovativniji debi festivala. Jednako pozdravljen od domaće publike i kritike je bio i Breaking and Entering, film Anthonyja Minghella snimljen u centralnom Londonu, iako celokupan dramaturški zaplet, već prema klasičnom britanskom običaju, nije baš najbolje uspeo da postavi u kontekst problematiku emigracije, ovog puta bosanskog porekla. Iako gledaocima s Balkana može donekle da laska da vide Juliette Binoche na velikom platnu kako peva izvorne bosanske pesme i pravi burek dok upada u nemoguću ljubavnu aferu s Jude Lawom, sve sa Brankom Katić kao drugaricom iz lokalne kafedžinice, prezentacija doseljenika iz bivših jugoslovenskih republika kao lokalnih kriminalaca je isuviše stereotipna i neoriginalna.

Sa evropskog kontinenta stigli su friški projekti Lars Von Trirera, koji se s najnovijim The Boss of it All, filmom o funkcionisanju i opstanku preduzeća srednje kategorije u kapitalističkom društvu, jako elegantno vratio komediji ali je ponovo uspeo da zada ostalima domaći zadatak revolucionanom upotrebom kompjuterske tehnologije u izboru i montaži snimljenog materijala. Gostovao je i Aki Kaurismaki sa Lights in the Dusk i Paolo Sorrentino sa The Family Friend.

Od manje poznatih imena, izvrsna animacija Anders Morgenthaler – Princess se bavi problematikom pornografije, a špansko-francuska film Lola, nagrađen od strane međunarodne kritike na festivalu, ulazi u psihologiju voajerizma i posledica usamljenosti u urbanoj sredini.

Što se Azije tiče, Iklimer turskog režisera Nuri Bilge Ceylana, kao favorit kritike još iz Kana je jako toplo dočekan kao još jedno u nizu odličnih ostvarenja ovog autora, a publika je između ostalog imala priliku i da vidi poslednje poetsko delo filipinskog režisera Apichaptong Weerasetshakula Syndromes and a Century, kao i austrijsku ekranizaciju autentične indonežanske opere – Opera Jawa.

Među alternativnim stvaraocima najviše prašine podiglo se oko Lukasa Moodyssona, američkog režisera koji se filmom Container, snimljenim na lokacijama Černobila, bez ikakve očigledne veze između teskta i slike tokom punih 75 minuta apsolutno artističkih snimaka približio legendarnom Cremasteru Matthew Barneya. Takođe, dosta polemike izazvao je i Bridge Erica Steela, dokumentarnim snimkom mosta Golden Gate u San Francisku poznatog po rekordnom broju samoubistava na kome je zabeleženo svih 23 suicida izvedena tokom 2004. godine.

Festival je glamurozno zatvorio Babel Alejandro González Inárritua, sa Brad Pittom, Cate Blanchett i Garcia Bernalom, koji se bavi suštinskim konekcijama između ljudi, bez obzira na jezik kojim govore ili kontinent na kome žive.

Sve u svemu, zajedno sa specijalnim projekcijama na Trafalgar skveru i filmovima iznenađenja, javnim debatama koje su vodila imena poput Tima Burtona i članova grupe Yo La Tengo, kao i specijalnim programima kratkog i animiranog filma, više nego dovoljno materijala za bioskope širom planete tokom sledeće godine. Definitivno, više nego sadržajna i bogata revija najnovijih ostvarenja međunarodnog filma.