Protestujući protiv slavljenja osrednjosti u svetu gde su "svi izuzetni pa niko nije izuzetan", reditelj pravi 100% politički nekorektno autorsko delo puštajući da se ideje uspužu uz leđa publike koja to i ne primeti
scenario: Brad Bird
uloge: Craig T. Nelson (Mr. Incredible), Holly Hunter (Elastigirl), Samuel L. Jackson (Frozone), Jason Lee (Syndrome), Spencer Fox (Dash Parr), Sarah Vowell (Violet Parr), Elizabeth Pena (Mirage)
producent: John Walker, John Lasseter
kompozitor: Michael Giacchino
producenti: John Walker (II)
žanr: akcija/komedija/SF
trajanje: 121 min.
proizvodnja: SAD, 2004.
svetska premijera: 5. novembar 2004.
zvanični web:
http://www.pixar.com
fotografije:
Yahoo
trejleri:
Apple
muzika iz filma:
Amazon
Ovo je prvi animirani film u ne dugoj istoriji Pixarovog studija za animaciju u kojem su svi karakteri ljudska bića. Takođe, to je jedan od retkih filmova novijeg datuma koji zaista govori o ljudskim bićima koja su (iako animirana) od krvi i mesa, koja imaju emocije, pate i raduju se, vole i ljute se, izistinski, bez foliranja, što je jedan od prvih pokazatelja da je u pitanju pravo umetničko delo, stvoreno u vremenu kloniranja ljudi (i ideja), aseksualnosti i hladnoće u životu (i na filmu).
Ovo je prvi Pixarov animirani film koji nije namenjen za širu populaciju (cenzorsko ograničenje PG) u Sjedinjenim Državama.
Ako ste mislili da nekažnjeno možete da radite film (ne reklamu), o ljudima (ne aseksualnim kreaturama), zdravim i normalnim belcima (ne pripadnicima bilo koje ugnjetavane manjine), koji imaju emocije (a nisu patetični), višeslojno delo sa idejom, prevarili ste se. Na to će vam svakako nimalo diskretno skrenuti pažnju mediokritetska filmska kritika poput one iz časopisa Village people, koja histerično nariče nad količnom nasilja u Neviđenima.
Konačno, u 120 brilijatno režiranih minuta najdužeg animiranog filma svih vremena, u prilici ste da vidite priču o porodici superheroja koja se pored zlikovaca bori protiv krize srednjeg doba, problema u braku, zapostavljanja dece, straha od impotencije i pitanja egzistencije u sistemu hipokrizije, popularno poznatog pod imenom demokratija liberal-kapitalizma.
Superheroji i veštice
Reditelj Bird je motive za Neviđene pronašao kombinujući nekoliko priča iz stripova i animiranih filmova o superherojima, pogotovo iz Fantastic four (očigledni motivi poput kostima) i Justice Society of America. Uticaj drugog navedenog stripa je dublji, alegorijski. Naime, grupa junaka iz ovog stripa je prestala sa radom jer je njihova lojalnost Sjedinjenim Američkim Državama dovedena u pitanje tokom 50-ih, što umnogome podseća na priču Neviđenih, ali i na čuveni holivudski „lov na veštice“, progon svih politički nepodobnih holivudskih filmskih autora (!).
Takođe, Bird tvrdi da je inspiraciju za Neviđene, kao svaki pravi filmofil, pronašao u svojim omiljenim filmovima. Zaista, mogu se pronaći neskrivene posvete najrazličitijim filmovima, poput X-man (nemogućnost uklapanja junaka u društvo), Ratovi zvezda (scena jurnjave u džungli neodoljivo podseća na scenu jurnjave u šumi u Povratak Džedaja), Supermen (kombinacijom imena gradova u kojima se Supermen rodio i odrastao, Metropolis i Smolvil, dobija se ime mesta u kojem junaci Neviđenih žive - Metrovil) ili serijalu o Džems Bondu (uvodna sekvenca, lik fatalne Mirage ili muzika iz filma).
|
Studio Pixar
Pixarov studio je višestruko nagrađivana produkciju kompjuterske animacije, koja se u svojoj, relativno kratkoj istoriji, bavila proizvodnjom reklama, kratkometražnih i celovečernjih filmova.
Studio je osnovao John Lasseter, sadašnji šef kreativnog odseka Pixara, priključivši se grupi za komjutersku animaciju Georga Lucasa, 1984. godine, da bi pod sadašnjim imenom studio bio i zvanično osnovan 1986. godine.
Od nastanka, studio je napravio nekoliko veoma važnih koraka u napretku kompjuterske grafike na filmu, stvorivši Marionette- softver za animaciju i osvetljavanje slike, Ringmaster- softver za sređivanje, koordinaciju i praćenje animiranih projekata i RenderMan - za renderovanje slike visokog kvaliteta i sintezu realističke 3D animacije. Sav softver za preciznu kontrolu pokreta likova i prostora koriste animatori Pixara, ali i svi ostali značajni studiji za animaciju, što je rezultiralo novim izgledom i osećajem vezanim za animirane likove, kao i novim kvalitetom i bogatstvom animirane slike.
U kooperaciji sa Diznijevim studijem, Pixar je proizveo celovečernje filmove: Toy Story (1995), A Bug's Life (1998), Toy Story 2 (1999), Monsters, Inc. (2001), Finding Nemo (2003) i konačno The Incredibles (2004), kao i nekoliko kratkih animiranih filmova (između ostalih i Oskarom nagrađeni Gary's game). Pixar je pravio i reklame za svetski poznate korporacije, poput IBM-a ili Paramounta.
Pixarov studio i zaposleni u njemu su do danas dobili preko 100 nagrada i nominacija za animirane filmove, reklame i tehnička dostignuća o oblasti animacije i filma.
|
Bitno je istaći da se Bird u suštini igra klišeima svojstvenim filmovima o superherojima, te praveći ironijsku distancu uspeva da svoj film učini originalnim, svežim i beskrajno duhovitim.
Razbijajući stereotip da glavni zlikovac iz filma biva pobeđen dok deklamuje zašto želi da osvoji svet, zlikovac Sindrom prekine svoju priču rečima: "Umalo si me navukao na monolog".
Slavni dani tmurnog globalizma
Brad Bird je još jedan od izvrsnih reditelja animiranih filmova izašlih iz škole Pixarovog studija. Obučavan za animaciju još od svoje četrnaeste godine u Diznijevom studiju gde je mogao da upozna sve čari birokratskog nehumanog društva, kao odgovor režirao je dve epizode Simpsonovih (otuda nešto od Homera u Neverovatnom), nedugo zatim dugometražni animirani film The Iron Giant (1999) i konačno The Incredibles (2004).
Posle samo dva filma, Brad Bird je izgradio čist, precizan i snažan, jedinstveni vizuelni stil, kojim se koristi prvenstveno da bi ispričao filmsku priču složenu bez greške oko osnovne(ih) ideje(a).
Koristeći se podjednako uspešno modernom 3D animacijom kao i old school animacijom u odjavnoj špici (prvobitna ideja je bila da ceo film bude urađen na taj način), režirajući sa podjednakom pažnjom vrtoglave akcione sekvence koje oduzimaju dah i tople, intimne, emotivne scene, uklapajući kvazidokumentarne animacije novinskih članaka sa digitalnim efektima, moderni metropolis sa automobilima iz 60-ih, pametne i elegantne šale sa istinskom patnjom, analogno snimljeni jazz sa superherojima 21. veka, slavne dane sa tmurnim globalizmom, čini se da je nemoguće pronaći filmski postupak koji Bird ne poznaje.
Uz pomoć tog znanja, reditelj Neviđenih stvara jedan pametan i topao svet, pročišćavajući animacijom odurnu stvarnost. Ne bežeći od emocija, ne krijući se u parodiranju, ne postavljajući sebe na pijedestal iznad svojih likova (i publike), i verujući bez zadrške u svet koji stvara, pruža publici priliku da zaista nešto oseti, a ne samo ispraznu fascinaciju akcijom i slepstik komedijom.
Svi izuzetni - niko nije izuzetan
Ipak, ono što je najzanimljivije u vezi sa Neviđenima, svakako je scenario. Protestujući protiv slavljenja osrednjosti u svetu gde su "svi izuzetni pa niko nije izuzetan" (tako blisko kvazikomunističkoj diktaturi u kojoj smo dugo živeli), reditelj Bird pravi 100% politički nekorektno autorsko delo puštajući da se ideje uspužu uz leđa publike koja to i ne primeti.
On prikazuje svet krojen po meri mediokriteta, automobile i kancelarije u kojima se heroji osećaju skučeno i nesrećno. Sa druge strane, što je možda još veći kvalitet, on daje alternativu u porodici koja može biti, iako ugrožena sa mnogo strana, sigurno sklonište od plime negativnosti.
Kao takav, film je izazvao potpuno oprečna mišljenja, od enormne gledanosti do hladnog prijema kritike, od ogromne zarade i glorifikacije fanova na internetu do kuknjave zbog navodno površne akcije u Timesu. Ponašajući se poput lika direktora osiguravajućeg društva u Neviđenima, mediokritetski glasnogovornici baš kao on u panici izgovaraju: "Oni razbijaju birokratiju!".
Jedini odgovor Birda na kritike je bio da "ne želi da pravi kompromis u intenzitetu filma da bi udovoljio idiotima".
Ako sam i imao nekih dvoumljenja, posle ponovnog gledanja Pixarovog remek dela Neviđeni, u kojem je reditelj Brad Bird uspeo da u sam DNK priče inkorporira duh porodice, emocije i čvrst stav, definitivno sam ubeđen da je to najbolji film 2004. godine, film koji nije crtać, već suština istine.
Komentari
Trenutno nema komentara.
Morate biti prijavljeni da biste komentarisali tekstove.