Razapet između senke Neila Younga, Alexa Chiltona, Jeffa Buckleya i Stonesa, Joseph Arthur je snimio nežnu akustičnu rock ploču (prvu za svoju sopstvenu diskografsku kuću), zanatski vrlo veštu, odmerenu kombinaciju melanholičnih balada i pop pesmica
Akron u državi Ohajo - gradić iz kojeg su potekli Chrissie Hynde, Devo, Jim Jarmusch, danas svakako najpoznatiji po tome što u njemu svira
The Black Keys, najrobusniji blues bend koji je za kratko vreme porazio
Jon Spencera, a o
White Stripes da i ne govorimo - postojbina je i
Josepha Arthura, pripadnika sve brojnije armije singer songwritera koji su rock odabrali kao sredstvo da sa ostalima podele krhko emotivno stanje i poneku životnu dilemu.
Iako priča kaže da ga je kao muzičara sredinom 90-ih otkrio Peter Gabriel, a
Michael Stipe ove godine snimio šest verzija njegove pesme
In the Sun za istoimeni EP, a sve u svrhu pružanja pomoći Nju Orleansu, Joseph Arthur još ne pliva mutnim vodama mainstreama. Nastavljajući otprilike tamo gde je Elliott Smith stao, on stoji u rukavcu kao pažljivi posmatrač, i od efemernih komadića svakodnevice toplim glasom, prefinjenim melodijama I kroz formu naizgled jednostavne pop pesme kroji priče o životnim prekretnicama, lomovima, promašenim ljubavima, izneverenosti.
Otrežnjenje od slatkog zanosa i tužna spoznaja o završetku ljubavi u
Nuclear Daydream (“So I won't ever cry for you anymore/ The days when I would die for you are now gone”), reference na needles and pills, mada sugerišu borbu sa paklenim iskušenjima pomalo bez prave narkomanske drame, a više na nivou naivne “no more” poruke, religiozni optimizam u
Don't Tell Your Eyes (“Jesus loves you more than you know”), tumaranje prašnjavim autoputevima koji vode ka prestonici uspeha u pokušaju samospoznaje (prelepa on the road balada
Black Lexus u najboljem maniru
Neila Younga) samo su deo njegove poetike.
A melanholična, gorko-slatka atmosfera koja se širi pločom mnogo je više sapatnička i ohrabrujuća, jer Joe veruje u isceliteljsku snagu muzike, nego bolna, najviše zbog odsustva primarne rok žaoke i nepatvorene energije, kroz koju se sve vrste emotivnih požara mnogo bolje kanališu.
Rečju, ovo je ploča za sve one koji se i sami bore sa letargijom, ponekim sitno-krupnim problemima, u svetu u kojem su ljudi sve više stranci, “kao što to i Morrison reče”.
Komentari
Trenutno nema komentara.
Morate biti prijavljeni da biste komentarisali tekstove.