The Argument

(Domino)
 
 
"Pro wrestling is serious business. There's nothing fake about it at all" - Bob Mould u autobiografiji "See a Little Light"

 

Na poslednjem regularnom izdanju trojke Hüsker Dü, Warehouse: Songs And Stories (1987), "punky bear" Bob Mould i njegov heroinski prijatelj Grant Hart, iako se tokom snimanja faktički nisu podnosili, pomogli su jedan drugom da dostignu, iz današnje perspektive, nedostižne kreativne visine. Sledile su njihove solističke karijere, protkane neredovnim i po kvalitetu problematičnim apdejtovanjem privatnih diskografija. Na trenutke se činilo da su Mould sa bendom Sugar ili gostovanjem na nastupima No Age i Hart sa Nova Mob i nedavnom saradnjom sa Godspeed You! Black Emperor i Silver Mt. Zion na Hot Wax (2009), pronašli adekvatne zamene jedan za drugog. Činilo se.

Posle ponovnog slušanja New Day Rising(1985) i Flip Your Wig (1985), ne možete se oteti utisku da legat Hüsker Dü ostaje i dalje imperativ. Nadamo se da će ih, ako ne prevazilaženje starih nesuglasica, ono materijalna situacija naterati da opet nešto poduzmu zajedničkim snagama. Sarkazam.

The Argument, Grant Hartov najsvežiji solo album za britansku diskografsku kuću Domino, ambiciozno je zamišljen kao omaž John Miltonovom epu Paradise Lost i velikom prijatelju, pokojnom William S. Burroughsu. Kroz dvadeset pesama običnog, srednjeg tempa u stilu Tin Pan Alleya i sa oskudnim aranžmanima lomata se glas u kom variraju napon i životno iskustvo na kom pevaču niko normalan ne zavidi.

Tragovi himni sa prvog samostalnog izdanja 2541 (1988) prilično su potisnuti u drugi plan. Umesto njih možemo da zamišljamo kako bi konvencionalno izvedene poskočice Sin i I am Death bez klavijatura i 3-4 puta ubrzane i u hard core tempu natopile znojem majicu posetioca nekog mračnog i polupraznog kluba na periferiji matičnog St. Paula, Minnesota.

So Far From Heaven sa zviždukanjem u kantri rock maniru pokušava da u kontrastu sa tekstom skrene pažnju na tematiku ("izgubljeni raj") i konceptualnu formu (dualitet: dobro/zlo) kojom su se bavili i bave neki manje poznati prethodnici. Podsetimo se znatno efektnijih dela, skrivenog blaga "anonimnog" autora Perry Leopolda Christian Lucifer (1973) i Experiment In Metaphysics  (1970) ili dokumentarnog filma o Danielu Johnstonu The Devil and Daniel Johnston (2005).

Tu je ipak i nekoliko svetlih mračnih trenutaka. Demonski demoidna i ritam-mašinoidna Morningstar, bouwijevska liturgijska lamentacija The Argument ili (It was a) Most Disturbing Dream sa glam refrenom bude nadu da će pauze između novih izdanja da budu kraće, letnje vrućine podnošljivije, zemaljski dani teku sporije i dosadnije, stare ljubavi i prijateljstva obnove.

Legende nikada ne umiru. Girl Who Lives on Heaven Hill će i dalje da "keeps a lantern lit for me".