Channel 10

Chuck D, tvorac teze o hip hopu kao crnom CNN-u, nedavno je izjavio da, kako vreme odmiče, sve teže povlači paralele između odrastanja u getima Severne Amerike i teškoća s kojima se bore stanovnici Trećeg sveta.

Dvanaest godina nakon što je njihov debi, na kome su ukrstili njujoršku kriminologiju, ulični islam i televizijske raporte sa svetskih ratišta, dobio status klasika Queens Bridge škole gangsta rapa, Capone-N-Noreaga i dalje retko prelaze prag svog bloka i tvrde da stiskaju isti krvavi novac „poput crnja u Somaliji i Bosni“.

Vreme je ipak ostavilo traga. Te davne 1996. godine rat u Bosni tek što se smirio a West Coast gangsta rap je dostigao komercijalni vrhunac i kreativno dno. Raspojasana ekipa okupljena oko Suge Knighta osetila se dovoljno jakom da udari na rodno mesto hip hop kulture. Prema uličnom predanju, lokalni pucači iz Queens Bridgea u tom trenutku nude Puff Daddyju pesmu tada neafirmisanih CNN kojom bi Njujork stao na crtu Los Anđelesu. Puffy međutim bira korporativno poniženje umesto ulične slave i povlači se dok momci iz Queensa u sopstvenoj režiji priređuju sačekušu g-funk zvezdama ispred dodele nagrada te godine u Njujorku i oživljavaju okoštali žanr plasirajući singlove kroz nezavisni label Penalty.

Njujork danas nema prepoznatljiv zvuk koji bi branio od nasrtaja sa strane. Capone i Nore su pustili stomake i repuju preko južnjačkih crunk ritmova a nekadašnji Suge Knightovi pijuni Tha Dogg Pound im gostuju na novom albumu.

Za pravoverne fanove hardcore NY rapa iz sredine 90-ih ovaj album biće samo još jedno u nizu neslušljivih razočaranja. Međutim, za one sa jačim stomakom naučenim da žanr prate uprkos svim metamorfozama i zadovoljstvo nalaze u malim stvarima, Channel 10 može predstavljati najprijatnije iznenađenje godine.

Istina, album sadrži nezaobilazne trendi matrice sa vokalima provučenim kroz modulatore i beatovima prilagođenim za melodije mobilnih telefona (Rotate ft. Busta Rhymes), ali istinski prljavci uspevaju da pregrizu i najdeblju plastiku. Talk To Me Big Time je pretenciozan sintisajzer beat napumpan fanfarama i horskim semplom u pozadini koji bi u sekundi progutao svakog repera ispod Jay Z-ja, ali ne i Queens saučesnike koji naizmenično jedan drugom izjavljuju gangstersku ljubav i poručuju da bi ubili jedan za drugog.

Kako album odmiče, muzika postaje sve bliža Queens Bridge kanonu sa svedenim beatovima i kratkim klavirskim semplovima (The Arguement, Mirror, Addicted...), dok na momente idu i korak dalje poigravajući se mračnijim aspektima minimalističke Casio-Cocaine estetike koju su the N.E.R.D uveli sa Clipse (Follow the Dollar, Stick Up).

Prava je šteta što i Cocaine Cowboys nije dospela na album jer bi onda imali zaokruženu celinu i putokaz za probijanje slepe ulice u kojoj se zaglavio gangsta rap. Uz prošlogodišnji povratak Prodigyja iz Mobb Deep (H.N.I.C 2), Channel 10 je verovatno najbolji Queens Bridge album u skorije vreme.

Audio:

• MySpace