Midovlends je oblast udaljena otprilike pet milja istočno od Njujorka. Tamo utočiste nalaze retke vrste ptica, posetioci u nekim delovima neretko pronalaze poluraspadnute delove ljudskih leševa, gradska deponija i stadion su smešteni na relativno kratkoj udaljenosti. Perfektna metafora
Prvi koncert
The Wrens iz Nju Džersija umalo odsviraše davne 1989. godine. Da bi uopšte dobili priliku da nastupaju kao predgrupa britanskih new wave morona The Fixx, morali su da kupe 175 ulaznica. Uspeli su da preprodaju šest karata. Ostatak su podelili prijateljima i familiji. The Fixx su otkazali koncert i zbrisali s parama.
U jednoj od sledećih prilika, The Wrens su svirali kao „kućni“ bend na putničkom brodu koji je saobraćao na liniji Delavr – Nju Džersi. Tamo su turističko-penzionerskoj klijenteli svirali hitove njihove mladosti. Na poslednjem „gigu“ - iz ko zna kakvih razloga, verovatno da se malo ugreju, razdrmaju - odsvirali su obradu hita naše i vaše mladosti: Debaser čikaških Pixiesa. Dobili su otkaz.
Albume
Silver (1993) i
Secaucus (1996) bend braće Kevina i Grega Whelana, gitariste Charlesa Bissela i bubnjara Jerry McDonalda objavljuju na maloj etiketi Grass Records. Posle niza peripetija, neuspešnih pregovora sa Interscope Records, The Wrensi pre tri godine prelaze na Absolutely Kosher, izdavača pod čijim američkim okriljem rade
Xiu Xiu, Hidden Cameras i Pinback. Januara 2003, kao jedna od najbolje čuvanih tajni severnoameričkog indie rocka,
po prvi put, u ekskluzivnom tiražu, izdaju treći album:
The Meadowlands.
Midovlends je oblast udaljena otprilike pet milja istočno od Njujorka. Tamo utočiste nalaze retke vrste ptica, posetioci u nekim delovima neretko pronalaze poluraspadnute delove ljudskih leševa, gradska deponija i stadion su smešteni na relativno kratkoj udaljenosti.
Perfektna metafora za album jednostavnih harmonija, smirujućih melodija, sakralne uzvišenosti koja ne priznaje kartezijanski diktat nametnut koordinatama prostora i vremena.
The Meadowlands je snimljen u periodu između dva januara - 1999. i 2003 godine. Pomalo iznenađuju homogenost, kompaktnost, ali i vrlo visok intenzitet koji su The Wrensi postigli, a i zadržali posle tako duge diskografske pauze.
Bilo bi vrlo zanimljivo saznati kojim su redosledom nastajale pesme koje su The Wrensi opušteno, na 16-bitnom ADATs uređaju, snimali u zajedničkom dnevnom boravku. Materijal, pretežno srednjeg tempa, nosi po celoj dužini i širini pečat svojstven američkim high school/college bendovima (Jimmy Eat World,
Weezer).
Posle slušanja njihovih albuma, još više me zbunjuje opčinjenost evropskih (pre svega britanskih) gitarskih bendova visokim-višim temama; njihova individualnost po svaku cenu; svojevrsna neiživljenost; nestrpljivost, nepoznavanje osnovnih ljudskih potreba, osećanja. Izveštačenost i stupidno-reakcionarni antibušizam.
Iskrene emocije su izgleda i u rock 'n' rollu više nego ikad na ceni. Zbog krize na tržištu deficitarnih roba, muzička industrija je, evo, posegla za rezervama iz 2003 godine. Još malo The Wrensa, pa da završimo.
Slobodna/raspevana balada Thirteen Grand pomalo podseća na kasne snimke jednog od najvećih evropskih bendova u poslednjih dvadeset godina: nikad prežaljene, oksfordske Ride. Neminovnost, rastanak, osmeh, suze, nada. „can't change your mind“ ni posle ovih neponovljivih 4:09 minuta? Pritišćem return.
Jedni od retkih gosti na albumu, hor livadskih cvrčaka, otpevao je uvod u The House That Guilt Built. Šta još treba dodati rečima: „got a wife and kid/that I never see/I’m nowhere near/ what I’d dreamed I’d be/I can’t belive/what life has done to me“.
The Wrensi nam na neponovljiv način poklanjaju velike priče o malim ljudskim životima. Istorija rock'n' rolla se ponavlja.
Komentari
-
The boy was... (gost)
| 24.05.2010. 14.25.25
Ovo je najbolji nepoznati bend na svetu!Pravi indie band sa indie ideologijom,muzikom koja je kao-pravljena-samo-za-sebe-i-svoje ortake,a opet takooo fenomenalna...
Morate biti prijavljeni da biste komentarisali tekstove.