221-230 od 258 (strana 23 od 26)
Puškin, za razliku od realista koji će ga naslediti, ne troši puno vremena na detaljne opise likova i krajolika, već akcenat stavlja na akciju. Događaje niže u mahnitom ritmu, gotovo bez predaha. Kombinujući ozbiljan ton i komične elemente, Puškinovo uzbudljivo pripovedanje nagoni da se roman pročita u dahu, naiskap
Tihi gradovi su treća zbirka priča Gorana Skrobonje. Naučna fantastika, horor, krimić, pa čak i vestern spajaju se u jedan tok, da bi se potom neosetno ulili u maticu glavnotokovske književnosti. Skrobonja čitaoca vodi sigurnom rukom pisca koji voli i poznaje svoje junake i začudne svetove u kojima oni obitavaju
Čini se da je kao pripovedač Vudi Alen mnogo opušteniji nego kao filmski režiser. Iako se zadržava u poznatim tematsko-ideološkim okvirima, u pripovetkama je manje usiljen, svestan da mu književnost, kao neuporedivo jeftinija umetnost od filma, pruža slobodu da dodatno istraži mogućnosti hipertrofije apsurda
Široka paleta ljudskih ludosti, slabosti, plemenitosti i očajanja. Zlehudi Belfast ispostavlja se kao savršeni okvir za pulsirajuću priču o potrazi za ljubavlju i prihvatljivim identitetom na pragu tridesetih
“Žikica je najveći, ako ne i jedini preostali rok heroj pod ovim srpskim i balkanskim nebom... Žikica Simić je najbolji rok esejista u Srbiji... Tekstovi Žikice Simića su eseji ispisani kamerom... U mom Pantenonu isto mesto je rezervisano i za Dylana i za Žikicu...” – Z. Ćirić i A.D. Kostić na promociji knjige Električna zastava, Dom omladine Beograda, 22. mart 2007.
Zanimljivo i korisno štivo kako za one koji nisu previše upućeni u tajne crnog filma, tako i za prave posvećenike. Podeljeno u tri zasebne celine (uvodna razmatranja, filmska kritika i esej Pola Šredera) i na manje od 100 stranica nevelikog formata, ovo je zadivljujuće ekonomično i precizno koncipirana knjiga
Faustovski ekran Dejana Ognjanovića, u podnaslovu: Đavo na filmu, jeste zbirka eseja kroz koje se proučava estetski, ideološki i filozofski tretman đavola na filmu, od rođenja pokretnih slika do danas. Preko klasika kinematografije sve do nešto opskurnijih naslova
Leva strana druma je spoj arhaičnog književnog, i savremenog, dobrim delom stripovskog nasleđa, kroz koje Stojiljković generiše lokalne događaje i junake. Hronike kafanskih priča i urbanih legendi koje crpu snagu iz očigledno dobrog poznavanja gradskog života, jezika i manira ljudi (i jakog lokalpatriotizma), skoro su izumrla vrsta u domaćoj književnosti. Stojiljković ih vraća u život
Nakon muzičkog eksperimenta, blogovske ekstravagance i horoskopske tezge u dnevniku Kurir, Ivan Tobić sa dosta takta koristi prednosti književnosti kao (i dalje) najjeftinije, gotovo bezbudžetske umetnosti; svestan je onoga očitog, što su ovde mnogi autori smetnuli s uma – u književnosti je sve moguće i lako izvodljivo. Naravno, ako se poznaje zanat
Najnovija knjiga Dejana Ognjanovića, jednog od najvećih autoriteta za horor u nas, studiozna je analiza prošlosti i sadašnjosti srpskog horor filma i može se doživeti kao prototip nekog budućeg udžbenika za još nepostojeći predmet u našim filmskim školama
