Zauvek na spratu iznad

Upravo sam se vratio sa projekcije novog australijskog filma The Proposition, za koji je scenario napisao Nick Cave. Sedeći u tami bioskopske sale ispunjenoj melanholijom Caveove priče, nisam mogao da izbacim Granta McLennana iz glave. Da li zbog poznavanja činjenice o prijateljstvu ove dvojice, zbog australijskog vesterna koji sam gledao večeras ili pak zbog šoka u kome se i dalje nalazim zbog iznenadne smrti ovog važnog mi umetnika, ne znam. Znam samo da Granta više nema a time ni The Go-Betweens.

A toliko smo se svi radovali njihovom povratku i uzlaznoj putanji novomilenijumske karijere The Go-Betweens. Posle pet albuma (1978-1989) i pauze od 11 godina (1989-2000), bend je snimio još tri ploče – svaka bolja od prethodne. Na stranu činjenica da verovatno niko nije ni pomišljao da će McLennan i Forster biti u stanju da ikada poklope ploču 16 Lovers Lane (1988), a što su (diskutabilno) uradili sa prošlogodišnjim albumom Ocean’s Apart, šta reći o mračnoj intuiciji dvojice junaka koji su u poslednji čas, kao da su osetili da poslednji voz napušta stanicu, snimili DVD koncert kao ultimativni spomenik karijeri jedne od najvećih indie grupa.

Grantov genij je nesumnjiv. Od kasnih 70-ih, kada je sa svojim kolegom sa univerziteta Robertom Forsterom osnovao The Go-Betweens, preko solo ploča i of-projekata iz onih samostalnih 11 godina, pa do poslednja tri TGB albuma, ponovo sa Forsterom, McLennan je bio nepresušan izvor najkvalitetnije australijske rock poezije i melodije.

Oduvan s prvim slušanjem Dylana a pod već jakim uticajem američkih literarnih velikana Cormaca McCarthyja i Raymonda Carvera i sa punk žestom omiljene mu Patti Smith, McLennan (zajedno sa Forsterom) je tokom više od 30 godina izgrađivao put kojim će se U2, REM, Belle & Sebastian, Franz Ferdinand i mnogi drugi komotno dovesti do svetskog uspeha.

Grant McLennan je rođen 12. februara 1958. u ruralnoj Australiji. Seleći se često sa porodicom dok je bio veoma mlad, konstantno u pokretu i bez mogućnosti da izgrađuje čvrsta prijateljstva sa drugim klincima, McLennan oseća ozbiljnu strast prema filmu i muzici. Kada se na Univerzitetu u Brizbejnu kasnih 70-ih upoznaje sa Robertom Forsterom, obojica ostvaruju svoj san – rock bend.

Zbog nedostatka dovoljno kvalitetnih i inventivnih australijskih grupa, The Go-Betweens se tražeći uzore okreću Americi: Bob Dylan, Velvet Underground, Television i Bruce Springsteen su neki od primera. Posle pet fantastičnih ploča, života i rada u Londonu i puno sviranja uživo, TGB dobijaju epitet najboljeg klupskog benda na svetu a McLennan i Forster bivaju prozvani australijskim Lennonom i McCartnyjem.

Grupa se raspada 1989. a McLennan snima četiri solo albuma od kojih najfiniji – Horsebreaker Star – u Nešvilu sa vrhunskim američkim studijskim muzičarima. Takođe, u ovom periodu formira projekat Jack Frost sa Steveom Kilbyem iz grupe The Church.

Po Forsterovom povratku iz Nemačke, gde je ovaj živeo sa svojom suprugom, njih dvojica reformiraju TGB 2000. godine i do danas snimaju tri odlična studijska albuma. Posle više od 20 godina kreiranja najfinijeg indie popa McLennan najzad dobija zasluženu pažnju i materijalnu nagradu za svoj vrhunski rad.

Nakon fantastičnog uspeha poslednje studijske ploče Ocean’s apart, Grant McLennan kupuje kuću u najlepšem delu Brizbejna, svog omiljenog grada, i planira brak sa devojkom sa kojom je već dugo u ljubavi. Povodom useljenja u novi dom organizuje zabavu, pred čiji sam početak, objašnjavajući da mu je pozlilo, odlazi da se kratko odmori na drugi sprat, dok se gosti ređaju na vratima.

Grant nikada više ne silazi sa sprata. Jedan od gostiju koji je želeo da ga pozdravi nalazi ga beživotnog u krevetu.

U subotu, 6. maja, Grant McLennan je umro u snu od iznenadnog srčanog udara. Robert Forster je izjavio da je sa njim otišao i The Go-Betweens.

Ono što nam je ostalo od Granta su kompozicije poput Streets Of Your Town, Bye Bye Pride, Apology Accepted, Crooked Lines, No Reason To Cry, a koje su samo par primera. Pre dva dana je u australijskom parlamentu održan govor u Grantovu čast a na web stranici The Go-Betweensa na stotine ljudi ostavlja poruke prepune saosećanja, lamenta i ljubavi, dok je većina najvažnijih svetskih medija prenela tužnu vest o njegovoj smrti.

Za sve nas koji smo ga voleli zbog njegovih perfektnih melodija, prefinjene poezije, senzualnog glasa i onog tipičnog irsko-australijskog lica sa najlepšim osmehom, ostaje Grantova muzika da se veliča i preslušava.

Cattle And Cane je možda najvažnija i najvoljenija McLennanova kompozicija. Ona dolazi sa druge ploče TGB Before Hollywood i biva proglašena jednom od pet najboljih australijskih pesama ikada od strane APRA (Australian Performing Arts Association). Za kraj, poklanjam vam taj delić Grantovog genija:

I recall a schoolboy coming home
Through fields of cane
To a house of tin and timber
And in the sky a rain of falling cinders.
From time to time
The waste memory-wastes
I recall a boy in bigger pants
Like everyone
Just waiting for a chance
His father's watch
He left it in the showers
From time to time
The waste memory-wastes
I recall a bigger brighter world
A world of books
And silent times in thought
And then the railroad
The railroad takes him home
Through fields of cattle
Through fields of cane
From time to time
The waste memory-wastes
The waste memory-wastes
Further, longer, higher, older...