Na prethodnim izdanjima FOB su se čvrsto držali bazičnijeg core zvuka, utemeljenog u onome što su radili i što rade Bad Religion. Negde u međuvremenu, najverovatnije upravo tokom saradnje sa Jay Z-jem, njihov zvuk je izgubio oštrinu i snagu
“Yeah, what you critics said would never happen.
We dedicate this album to anybody, people said couldn’t make it.
To the fans that held us down till everybody came around.
Welcome. It’s here“
Jay Z,
uvod u pesmu „Thriller“ – Fall Out Boy
Jay Z je bitno uticao na američki gitarski zvuk na početku ovog veka. Susret s bendom Linkin Park 2004. na EP-ju
Collision Course predstavlja prekretnicu i u stvari je definitivno oblikovao crossover za nove MTV generacije. Sam Jay Z nije prestao da se interesuje za čedo koje je izašlo iz njegovog okrilja: nova investicija dolazi iz Ilinoisa i zove se
Fall Out Boy. Andy Harley, Joe Trohman, Patrick Stump i Pete Wentz udružili su se 2001, a njihov četvrti album
Infinity on High trenutno vlada američkim tržištem i nalazi sa u vrhu
Billboardove liste.
Ovo izdanje u prvim sekundama otkriva problematičnu tačku koja trese najisplativiju gitarsku muzičku liniju. U citiranoj gromoglasnoj Jay Z-jevoj najavi, nakon opšteg mesta nipodaštavanja kritike (kojoj se dodeljuje uloga žreca), Jay Z po ko zna koji put obelodanjuje svoju životnu devizu, u kojoj kombinuje veliki ego i populizam. Jedan takav iskaz ima nekog pokrića kod
Jay Z-ja, ali on možda i suštinski potkazuje FOB, odnosno ono što su uradili na ovom albumu.
Na ranijim izdanjima (Fall Out Boys Evening Out With Your Girlfriend, From Under Cock Tree...) FOB su se čvrsto držali bazičnijeg core zvuka, utemeljenog u onome što su radili i što rade Bad Religion. Upornost se isplatila, i FOB su za relativno kratko vreme stvorili veliku fanovsku bazu. Album From Under Cock Tree (2005) odlično je prošao na tržištu. Muzika grupe FOB je, dakle, suštinski izrasla iz američke varijante corea (tačnije struje koja se zove emo core), ali je negde u međuvremenu, najverovatnije upravo tokom saradnje sa Jay Z-jem, izgubila oštrinu i snagu.
Taj zvuk je na
Infinity on High postao samo još bleđa pozadina na kojoj se različiti, opšteprihvaćeni i pažljivo birani žanrovi i rešenja pojavljuju i dominiraju. U pesmi
The Take Over, The Breaks Over gitara koristi sve HM šablone i dodatno se zauzdava i potcrtava sladunjavom klavijaturom. Refren singla
This Aint a Scene, Its an Arms Race odzvanja kao neki izgubljeni r’n’b koji bi bio ubojitiji u rukama
Beyonce.
Pesme poput I’m like a Layer i Hum Hallelujah demonstriraju da FOB mogu i u po noći da naprave solidnu hibridnu tvorevinu, neki bi rekli pesmu, i ništa više od toga. U pesmi Gold dolaze do nežnog klavira i gordosti koja poprima biblijske razmere: „...And I saw god cry in the reflection of my enemies...and all of the mothers raise their babies to stay away from me“.
Pozicija u kojoj tvorci sopstvenog uspeha na najproračunatije načine podilaze širokim masama verovatno ne brine ni Fall Out Boy, a ni Jay Z-ja, s obzirom na to da bankarski konto rapidno raste.
To ipak predstavlja bolnu tačku albuma Infinity on High. Gitare su ovde izgubile snagu, zvuk se razvodnio i postao slobodna teritorija za različita žanrovska kalemljenja. Ranije energični i fokusirani, s respektabilnim albumom (From Under Cock Tree) FOB na Infinity on High beskrajno lutaju. Najgore je, međutim, to što, prepuštajući se Jay Z-jevom mentorstvu, prestaju da budu kovači sopstvene sudbine.
Komentari
Trenutno nema komentara.
Morate biti prijavljeni da biste komentarisali tekstove.