Sviraj ili umri!

U rock enciklopedijama pojam “južnjački rock” definiše zvuk bendova inspirisanih jugom Sjedinjenih Država, svojevrsnom mešavinom tradicionalnih formi kao što su contry&western, gospel, blues, soul i nešto modernijih muzičkih izraza kao što su rock ‘n’ roll, punk, psihodelija i hard rock.

Pod ključnim bendovima tog pravca rock muzike navode se sastavi Lynyrd Skynyrd, Allman Brothers Band, Creedence Clearwater Revival, Marshal Tucker Bend, Charlie Daniels Bend... koji su vrhunac svojih karijera dosegli krajem 60-ih i početkom 70-ih godina prošlog veka. No, ono što enciklopedije retko navode jesu duh i neobuzdana energija koju heroji ove muzike nose sa sobom. Stvorena kako mestom iz koga ovi bendovi potiču tako i formom izražavanja, njihova snaga predstavlja esenciju najboljeg što rock ‘n’ roll može da ponudi: snagu, stav i vrhunski talenat na jednom mestu.

Zvuk koji prati urušavanje pomenuto u podnaslovu teksta je kataklizmična kanonada bubnjeva i gitara, kuvajućih orgulja i vrištećih usnih harmonika. I vokala - većih od života - koji svaku pesmu pevaju sa uverenjem da je poslednja. Ukratko - južnjački rock je jedna od poslednjih oaza muzike u kojoj kompromisa - nema! Sviraj ili umri!

Gurnut u stranu nesretnim okolnostima (avionske i saobraćajne nesreće, droga i alkohol kao stalni pratioci u neobuzdanom on the road načinu života) koje su pokosile prvu generaciju bendova, potom stalnim kritikama zbog navodne “zastarelosti”, te ekspanzijom novih “modernih” žanrova, južnjački rock se vraća pred lice nove publike. Održavan posvećeničkim radom veterana i povremenim priključenjima mlađih snaga (Black Crowes, Drayin'N Crayin...), najavljen kultnim albumom Charleya Terella Angry Southern Gentleman (1995), južnjački rock sa najnovijim povratkom (ili “povratkom”) gitarskog zvuka (White Stripes, Yeah, Yeah, Yeah, Yet....) napada top-liste stvorene po kriterijumima “ružan, prljav i zao”. Imena poput Drive By Truckers, Kings Of Leon ili My Morning Jacket navode se kao ključna, a ono što oni nude na svojim albumima stoji potpuno ravnopravno sa pesmama slavnih prethodnika.

Kao što im ime kaže, kad slušate muziku ove petorke, imate osećaj da se vozite u džinovskom kamionu po nekom imaginarnom autoputu koji prolazi i kroz pakao i kroz raj.

Mike Cooley - gitara, vokal Shonna Tucker - bas Patterson Hood - gitara, vokal Jason Isbell – gitara, vokal Brad Morgan - bubnjevi Diskografija: Gangstabilly, 1998 Pizza Deliverance, 1999 Alabama Ass Whuppin, 1999 Southern Rock Opera, 2001 Decoration Day, 2003 The Dirty South, 2004

Veličanstvenost zvučnog zida koji stvaraju tri gitare, raspomamljena ritam sekcija i glas koji je neko opisao kao “drogirani gospel hor u jednom čoveku” ne ostavlja mesta dilemi da li se priključiti tom stampedu. Vožnja sa Drive By Truckers obuhvata četiri studijska i jedan živi album, pri čemu svaki za sebe predstavlja dragulj vredan otkrivanja. No, po mnogima zvezdani trenutak benda iz Džordžije predstavlja album Southern Rock Opera, foknerovska saga o bizarnom miksu uspeha i tragedije koji su, svaki za sebe, pratili najveći južnjački sastav - Lynyrd Skynyrd. Pesme sa te ploče su ispričane u pravovernom rock ‘n’ roll maniru: bubanj-bas-gitara plus posvećeno pevanje na temu te jedinstvene rock sudbine. Ili kako to Truckersi sami kažu u lajtmotiv pesmi ovog albuma 72 (highway's mean): Hells on both ends of it, And no where's in between, This highway's mean.

I tu nema više ništa da se doda. Osim citata iz recenzije ovog albuma u nedeljniku Newsweek: Drive By Truckers su najbolji američki bend današnjice!

Nastavljajući rockerski niz imena iz Lusvila (Kentaki), ovaj bend sa tri albuma pokazuje da “južnjački rock” nije ograničavajući termin za bedove koji nedostatak inspiracije nalaze u kopiranju drugih. Njihova inspiracija je nadgradnja rock istorije putem sopstvenog talenta. Oni su u svom zvuku pomirili imena kao što su Allman Brothers, Creedence, Alex Chilton, Lou Reed, a pri tome su bili dovoljno sposobni da odu i korak dalje.

Jim Jones - vokal, gitara Johnny Quaid - gitara Two Tone Tommy - bas Danny Cash – bubnjevi, klavijature Patric Hallahan - gitara, prateći vokal Diskografija: The Tennessee Fire, 1999. At Dawn, 2001. It Still Moves, 2003.

Ova petorka, predvođena pevačem i gitaristom Jimom Jamesom, u ovom trenutku stvara jedan od najuzbudljivijih rock zvukova u Americi. Hladan vokal na samoj granici emocionalne erupcije, vratolomni gitaristički pasaži, klavirske deonice, ritam sekcija koja iz hard-rock tutnjave sa lakoćom prelazi u contry meditacije, samo su neki od naizgled paradoksalnih sastojaka njihove muzike. Svaki od ovih sastojaka u njihovoj interpretaciji zvuči kao logičan sled elemenata u gradnji nove verzije južnjačkog rock zvuka. Najnoviji album It Still Moves je veličanstven dokaz za to, a istovremeno jedan od najboljih pokazatelja da prelazak iz undergrounda na top-liste ne mora da bude čin sramnog kompromisa i otupljivanje autorske oštrice, već može da bude kreativni trijumf, što svih 12 pesama sa ovog albuma sa lakoćom potvrđuju.

“Kraljevi” su tri brata i rođak Followill: Caleb (gitara i glas), Nathan (bubnjevi), Jared (bas) i Metthew (gitara), vaspitana u najboljoj tradiciji muzike američkog juga.

Caleb Followill - vokal, gitara Nathan Followill - bubnjevi, vokal Jared Followill - bas Mathew Folowill - gitara, vokal Diskografija: Youth & Young Manhood, 2003. Aha Shake Heartbreak, 2005

Duga kosa, brade i retro izgled u slučaju Kingsa uopšte nisu paravan za skrivanje antitalenta već sredstvo za odavanje počasti uzorima. Tačnije rečeno, oni izgledaju kao da su došli sa Vudstoka, ali ih slušamo danas.

Provodeći detinjstvo sa ocem pentoksalnim sveštenikom i seleći se po celom Jugu, Followill su muziku učili na licu mesta, na njenom izvoru: u zadimljenim barovima i crkvenim dvoranama. Braća su svoja iskustva duhovnog i svetovnog savršeno preneli u dijaboličnu prirodu svoje muzike. Buka i bes, garažni rock i pop, gitaristički rifovi i savršena melodičnost, mahnita vriska glavnog i anđeoske harmonije pratećih vokala teku iz njihove muzike kao Misisipi. Njihove mogućnosti su, sudeći po debi albumu Youth & Young Manhood, daleko izvan granica shvatanja modernog rock ‘n’ rolla. Njihove priče su standardni epovi Juga: ljubav, ubistva, odmetništva, moralni padovi i religiozna preispitivanja, ali način i energija sa kojom familija Followill to radi je priča za sebe: Nikad ne brišemo greške na snimanju, jer one nam daju karakter kao ožiljci, kaže Nathan.

Ne možeš pobediti dve gitare, bas i bubanj, napisao je Lou Reed pre mnogo godina na omotu svog albuma New York. Gore pomenuti bendovi su po ko zna koji put to dokazali. A za svaki slučaj, skloni su uvođenju još poneke gitare u bend. Strasno preterivanje u južnjačkom rocku nikad nije bilo tretirano kao mana. Buba Sparxxx (južnjački hip/hop?), Southern Bitch, Buffalo Daughter, Botle Rockets, Slobberbone su samo neka od imena za dalje istraživanje. Sretno i... čuvajte se.