Moonshine

Dave Douglas je unikatna figura modernog jazza. Kao retko koji muzičar na sceni, on je podjednako uverljiv i kao instrumentalista, i kao kompozitor, i kao aranžer. Muzikom koja je na tankoj liniji između mainstreama i avangarde, između tradicije i budućnosti žanra, Dave Douglas piše nove stranice jazz istorije.

Otkako je, početkom ove decenije, počeo da koketira sa savremenim muzičkim formama, od rocka do elektronike, kritika ga je često poredila s Milesom Davisom. Douglas nikada nije bežao od tog poređenja, već je Davisove radove koristio kao polazišnu tačku s koje će postepeno razvijati vlastiti izraz. Njegove fusion postave mogu se posmatrati i kao svojevrstan omaž manje zapaženim etapama iz bogate Davisove karijere.

Sa svojim kvintetom, Dave Douglas skreće pažnju na kratak period krajem 60-ih, kada je Miles tek stidljivo započinjao eksperimentisanje s električnim instrumentima (Miles in the sky, Filles de Killimanjaro), dok je sekstet Keystone napravio otvoreni zaokret ka fusionu u njegovoj punoj snazi – jazz, rock, funk, pop i elektronika prepliću se bez ikakvih rezervi i uz veliku pažnju posvećenu produkciji.

Moonshine je drugi Douglasov album s postavom Keystone (prvi je bio Keystone iz 2005). Oba albuma posvećena su glumačkoj i rediteljskoj zvezdi nemog filma Roscoe “Fatty” Arbuckleu, a muziku s ovih snimaka Douglas ujedno koristi i kao pratnju za njegove filmove. I dok je diskutabilno koliko je srećan spoj futurističkog jazza i nemih filmova s početka 20. veka, albumi Douglasovog seksteta, posmatrani sami za sebe, nalaze se u samom vrhu moderne jazz produkcije.

U odnosu na album Keystone, Moonshine predstavlja korak napred u integraciji elektronskih sazvučja u jazzerski diskurs. Adam Benjamin na električnom klaviru proizvodi deformisanu, distorziranu boju tona, DJ Olive isporučuje novu porciju bitova i uvrnutih gramofonskih semplova, dok zadnja linija benda, koju čine bubnjar Gene Lake i basista Brad Jones, pruža čvrstu i stabilnu ritmičku osnovu. Naposletku, Dave Douglas na trubi i saksofonista Marcus Strickland nešto sirovijim zvukom kontrastiraju naelektrisanom ostatku benda.

Otvarajuća numera Dog Star nas osnovnom temom koja se postepeno razrađuje i raskošnim Douglasovim solom na trubi polako uvodi u uzbuđenja koja slede. U nastavku, eklekticizam benda dolazi do punog izražaja: ritmička i harmonijska šarolikost manifestuje se kroz smenu pravolinijskih i eksperimentalnih pasaža.

U naslovnoj Moonshine i zatvarajućoj Tough dominiraju poletne funk i rock melodije, a solo deonice bivaju u senci groovea i kompozicije. Situacija se menja u kratkoj i furioznoj numeri Scopes, koja je cela podređena izvanrednom Stricklandovom solu, i u dramatičnoj Kitten, gde nas potmula grmljavina Benjaminovog Fender Rhodesa uvodi u rafalnu duvačku paljbu.

Douglasov istančan lirski senzibilitet dolazi do izražaja u sporijem tempu u numeri Silent Stars, u kojoj mu se izvanrednim solom pridružuje i Adam Benjamin, dok se u Flood Plane elegični zvuci trube prepliću s rastrzanim vinilskim pasažima.

Vrhunac albuma je Married Life, komad prepun preokreta i iznenađenja: jednostavna melodijska i ritmička struktura iznova biva presecana furioznim baperskim deonicama, a u sredini pesme otpočinje još jedan u nizu maestralnih Stricklandov sola – isprva bez pratnje, da bi se kasnije, jedan po jedan, priključili i ostali instrumenti, uz povratak glavnoj temi.

Dave Douglas je i na albumu Moonshine potvrdio reputaciju vrednog i ozbiljnog muzičara na vrhuncu kreativne moći, a može se očekivati da će i njegovi naredni albumi, na koje po svoj prilici nećemo predugo čekati, biti jazz dostignuća najvišeg ranga.

Audio:

• Moonshine
• Dog Star

Video:

• Moonshine, The Film